Mijn taalverhaal

Zoals ik al vermeld heb, is mijn moedertaal Nederlands. Dit kan je natuurlijk zelf niet kiezen, maar ik ben er toch blij mee, omdat het Nederlands een levende en een dynamische taal is. Een taal is geen vastliggende, maar een voortdurend veranderende verzameling klanken, woorden, uitdrukkingen en grammaticale constructies. Veranderingen zijn het meest opvallend op het niveau van woorden. Taal maakt het ons mogelijk ervaringen uit te wisselen, van elkaar te leren, met elkaar te overleggen en ons denkvermogen te vergroten door onze gedachten te verbinden met die van anderen. Taal begint als een communicatiemiddel tussen deelnemers van een groep. Taalvaardigheid betekent dat je zodanig kunt communiceren dat anderen je begrijpen.

Mijn eerste woordje was, zoals de meeste kinderen, 'mama'. Later kwamen 'oma' en 'opa' ook aan bod. Toen ik klein was, vond ik het heel leuk om in boekjes te kijken. Dat is het moment dat ik zelf op zoek ben gegaan naar taalvaardigheden. Voor het slapengaan, las mijn mama altijd een verhaaltje voor, zo werden mijn luistervaardigheden getest. Dit waren meestal korte sprookjes of dierenverhaaltjes. Aan het einde van de derde kleuterklas mocht iedereen een boekje kiezen en dit kregen we op de proclamatie mee naar huis. Ik koos het boek 'Ik vind je lief, MAMA'. Nadien kreeg ik ook de andere verhaaltjes, nl. 'Ik vind je lief, OMA' en 'Ik vind je lief, OPA'. Op mijn vier jaar ongeveer las ze elke avond een stukje voor uit het boek 'Pluk en de Petteflet' van Annie M.G. Schmidt. Ik wilde het verhaal zelf graag lezen, dus probeerde ik de woorden mee te volgen die ze zei. In het eerste leerjaar kon ik eindelijk zelf beginnen met lezen. Dit was in de vorm van de gekende AVI-boekjes. De meester van het eerste leerjaar koppelde er nog een leuk extraatje aan toe. Iedereen van de klas kreeg een 'leeskaart', als je drie boekjes had uitgelezen, was de kaart vol. Vervolgens kreeg je een deel van een rups en dit mocht je inkleuren. Vanachter in de klas hing er een groot prikbord waar iedereen zijn of haar rups schitterde. Uiteraard probeerde iedereen de langste en de mooiste rups te maken. Op deze manier werd het lezen gestimuleerd.

Ondanks mijn opa in Duitsland geboren is, zou je kunnen denken dat ik vloeiend Duits kan spreken. Maar daar vergis je je in! Bovendien spreken talen mij niet echt aan om als studierichting te kiezen. Buiten mijn mondje schoolfrans, schoolengels en schoolduits spreek voor de rest geen talen meer. Na 15 jaar op vakantie in Spanje, kom ik niet verder dan 'Hola, cómo estás?, muy bien, plàtanos,… Ik hoop dat ik ooit nog vloeiend Spaans zal spreken. Niet alleen Spaans, maar hopelijk zullen Frans, Engels en Duits er ook zo vloeiend uit komen als het Nederlands.

De eerste aanraking met een andere taal dan het Nederlands zal waarschijnlijk op televisie geweest zijn met de programma's 'Dora' en 'iCarly', waar mijn oudere broer gek op was, of Engelstalige en Nederlandstalige liedjes op de radio. De eerste CD die ik kreeg was er één van K3 en natuurlijk probeerde ik de liedjes mee te zingen :)

Op het einde van het zesde leerjaar moest ik een keuze maken voor het eerste middelbaar: Latijn of moderne. Ik wilde ondanks alles Latijn volgen, maar de leerkrachten raadden me aan om voor twee uur Latijn te kiezen. Vastberaden, zoals ik ben, koos ik resoluut voor vijf uur Latijn. Na vijf jaar heb ik nog geen seconde spijt gehad van deze beslissing en volg ik nu Latijn-Wetenschappen-Wiskunde.